یا مهدی صاحب زمان عج

راه های بدست آوردن بصیرت از منظر قرآن چیست ؟

پاسخ:

“بَصَر” در لغت به معنای قوه بينائى، چشم و علم‏ است. جمع بصر، ابصار است و ابصار به معنى بصيرت‏ها و معرفت‏ها است.

بصيرت‏ به معنى بينائى دل است، و به عبارتی مرادف معرفت و درك است. به همین خاطر است كه بصيرت را عقل و زيركى نیز معنا كرده‏اند.

حجّت و دليل را نیز يكى دیگر از معانى بصيرت شمرده‏اند، اين ظاهرا بدان جهت است كه حجّت و دليل، سبب بصيرت و بينائى دل مي شود.

«فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً» (نمل، 13)، مبصره را بينائى دهنده گفته اند. بنابر این، آیات و نشانه های الهی، بینایی و بصیرت دهنده اند.

از نظر قرآن، بصيرت، نياز اساسي بشر است و خداوند براي اين كه انسان به اين حالت دست يابد، همه شرايط و بسترهاي لازم را فراهم آورده است. بطوري كه همه موجودات و آفريده هاي جهان را به عنوان مايه بصيرت معرفي مي كند؛ زيرا انسان با بررسي و دقت در آفريده هاي جهان ـ كه نشانه ها و آيات الهي هستند ـ مي تواند فراتر از ظاهر و كاركردهاي عادي و معمولي آن ها، به حقايقي دست يابد كه وي را به مسير درست زندگي هدايت مي كند.

رعایت تقوای الهی و فرمانبرداری از دستورات خداوند، موجب رساندن انسان به این درجه از فهم و معرفت و آگاهی می شود که توانايي درك درست حقايق و تحليل واقعيت ها را پیدا نموده و می تواند حق و باطل را از یکدیگر شناسایی و تشخیص بدهد.

«يَأَيها الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِن تَتَّقُواْ اللَّهَ يجعَل لَّكُمْ فُرْقَانًا» اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، براى شما وسيله‏اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرار مى‏دهد (روشن‏بينى خاصّى كه در پرتو آن، حق را از باطل خواهيد شناخت). (فرقان، 29)

با بصيرت است كه آدمي موقعيت خود را مي سنجد و نسبت به آن واكنش مناسب نشان مي دهد.

از اين رو خداوند در آيه 201 سوره اعراف از تقوا و پرهيزگاري به عنوان يكي از عوامل روشنايي ضمير و روشندلي بشر ياد مي كند و می فرماید:

«إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْاْ إِذَا مَسهمْ طَئفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُون‏»؛ پرهيزگاران هنگامى كه گرفتار وسوسه‏هاى شيطان شوند، به ياد (خدا و پاداش و كيفر او) مى‏افتند و (در پرتو ياد او، راه حق را مى‏بينند و) ناگهان بينا مى‏گردند.